Του ΓΙΩΡΓΟΥ ΚΙΟΥΣΗ
Μια συντροφιά Ελλήνων με αρχηγό τον τολμηρό Ιάσονα, ξεκινάει από τις δυτικές ακτές του Αιγαίου για να φέρει στην πατρίδα το Χρυσόμαλλο Δέρας: Το χρυσάφι της πλούσιας Ανατολής. Και μαζί και μια γυναίκα. Παρθένα, ιέρεια, μάγισσα.
Μήδεια τ’ όνομά της. Πανέμορφη και πανίσχυρη σαν θεά, σκοτεινή κι επικίνδυνη σαν μάγισσα, παθιασμένη κι εκδικητική σαν την Ήρα… Ο έρωτάς της για τον Ιάσονα απόλυτος κι εκρηκτικός σαν ενεργό ηφαίστειο. Για χάρη του απαρνήθηκε και πατρίδα και γονείς. Τον βοήθησε να πάρει το Χρυσόμαλλο Δέρας και να εκδικηθεί τη δολοφονία του πατέρα του. Του χάρισε ένα ολόκληρο βασίλειο. Κι εκείνος την πρόδωσε…Πίσω από τους ηρωισμούς των Αργοναυτών, κάτω από τα ματωμένα αχνάρια που αφήνουν στο διάβα τους, κρύβεται όμως και η διαμάχη της παλιάς, μητριαρχικής θρησκείας της γονιμότητας με τις καινούργιες δοξασίες της λατρείας του ξίφους που φέρνουν μαζί τους τα ελληνικά φύλα. Απολογήτρια της παλιάς θρησκείας η Μήδεια, ιέρεια της Μεγάλης Θεάς, αγωνίζεται για τη θέση της γυναίκας σε τούτον τον καινούριο κόσμο που δημιουργούν οι Έλληνες, υποτάσσοντας τη γυναίκα στον άντρα. Όμως εδώ στην Μεσόγειο, η γυναίκα είναι η ίδια η Φύση. Κι αν ο άντρας την κάνει σκλάβα του, εκείνη εξακολουθεί να είναι αυτή που φροντίζει τον οικογενειακό βωμό, παραμένει η Αιώνια Μητέρα, ο δεσμός με τους προγόνους, η ιέρεια και η μάντισσα. Εκείνη διατηρεί την παράδοση. Είναι η Μήδεια που πνίγεται από τις πράξεις της, αλλά δεν μετανιώνει για τίποτα. «Τα δόντια του δράκου» του Γιάννη Σπανδωνή, εκδόσεις Ωκεανός.
Γιατί η Μήδεια;
Επειδή κάποιος επιτέλους πρέπει να υπερασπιστεί και τη θέση της γυναίκας σε μια κοινωνία που οι άντρες έχουν τον πρώτο λόγο εδώ και 4-5 χιλιάδες χρόνια, αφού με την κάθοδο των Αρίων, με τον παραμερισμό της προηγούμενης μητριαρχίας και της λατρείας της μιας και μόνης Μεγάλης Θεάς με τα χίλια πρόσωπα και τα χίλια ονόματα, μέσα από μια σταδιακή διαδικασία κοινωνικής και ιδεολογικής αλλαγής, ο ανθρώπινος πολιτισμός -ιδιαίτερα στην ανατολική Μεσόγειο και τις γύρω χώρες- πέρασε στη γνώριμη και αιματοβαμμένη περίοδο της βίας και της κυριαρχίας που αρχίζει με την Σουμερία και φτάνει ως εμάς.
Όμως, εδώ στην Μεσόγειο, η γυναίκα είναι η ίδια η Φύση, αρνείται να δεχτεί δεσμά. Κι αν γίνεται σκλάβα που υπηρετεί τον άντρα, που μένει στη σκιά του, είναι ταυτόχρονα και φύλακας της πόρτας του, αυτή που φροντίζει τον οικογενειακό βωμό, που ανάβει το καντήλι. Εκείνη που διατηρεί την παράδοση, που αναμεταδίδει παράξενες προλήψεις και ξόρκια, συνθηματικές φράσεις και χειρονομίες.
Αυτόν τον ρόλο τουλάχιστον θέλησε να κατοχυρώσει η Μήδεια, η απολογήτρια της παλιάς θρησκείας της γονιμότητας που υποτάχθηκε στη λατρεία του ξίφους.
Και το προσπάθησε με «τελετουργικούς φόνους» και μαγικά φίλτρα. Αυτά ήξερε η ιέρεια της Μεγάλης Θεάς, αυτά έκανε. Στις σελίδες του βιβλίου μου, θα βρείτε την κατανόηση για το χαρακτήρα και τη στάση της. Είναι η Ιστορία όπως θα την έγραφε μια γυναίκα.
Γιατί η Αργοναυτική εκστρατεία;
Τα περισσότερα γραφτά μου, είναι ιστορικά μυθιστορήματα, διότι πιστεύω ακράδαντα ότι λαός που δεν γνωρίζει το παρελθόν του δεν μπορεί να προγραμματίσει το μέλλον του. Κι η Αργοναυτική εκστρατεία είναι κι αυτή ένα επεισόδιο της ιστορίας μας -αρκετά αληθινό στην ουσία του, όπως μας λένε οι σύγχρονες έρευνες. Τι γύρευαν οι Αργοναύτες; Χρυσό. Τι γύρευαν οι Έλληνες σε μιαν άλλη εκστρατεία, την Μικρασιατική; Βρείτε το. Οι συγκρίσεις γίνονται από μόνες τους.
Μ’ όλα αυτά που μας λέτε, μήπως το βιβλίο σας απευθύνεται σ’ ένα περιορισμένο κοινό με ιδιαίτερα ενδιαφέροντα;
Κάθε άλλο. Απευθύνεται στον καθένα, είτε έφηβος είναι είτε κρονόληρος. Είναι ένα βιβλίο γεμάτο περιπέτειες, ανατροπές, σεξ και βία, γι’ αυτό δεν θα το συνιστούσα για πολύ νεαρό αναγνωστικό κοινό. Η σεξουαλική αγωγή, βλέπετε, αποτελεί ακόμα ταμπού στην εκπαίδευσή μας, ενώ οι πρόγονοί μας είχαν το σεξουαλικό «όργιο» μέρος της καθημερινής τους ζωής. Ως τελετουργία γονιμότητας γης και ανθρώπων.
Κι έπειτα, τα «Δόντια του Δράκου» είναι εκ των πραγμάτων βίαια, δεν είναι για τρυφερές ηλικίες.
Τι σας έστρεψε στο ιστορικό μυθιστόρημα;
Ως δημοσιογράφος, πέρασα τα καλύτερά μου χρόνια προσπαθώντας να ενημερώσω μέσους ανθρώπους. Ως συγγραφέας σήμερα, προσπαθώ και να τους ψυχαγωγήσω. Διεθνώς, το ιστορικό μυθιστόρημα γνωρίζει μεγάλη ακμή. Στον τόπο μας δυστυχώς, δεν έχει ιδιαίτερη πέραση: Η λέξη Ιστορία θυμίζει σχολικό μάθημα -και το σχολείο μάς έμαθε να μισούμε οτιδήποτε μας το θυμίζει ή έστω να του γυρίζουμε την πλάτη.
