Μάτια μεγάλα μελαγχολικά… το βλέμμα άδειο… ελπίδα πουθενά! Ένα κορίτσι ολόδροσο με όνειρα γεμάτο που σωριαστήκαν βροντερά στα πόδια του μπροστά, αρχιτεκτόνημα σαθρό στην άμμο! Έσκασε ένα πρωί των εξετάσεων η φούσκα και του πήρε την ανάσα. Τι κρίμα να ξεμακραίνει έτσι η χαρά! Τι κρίμα να σε κάνουν να πιστέψεις πως δεν αξίζει ο κόπος σου και πως δεν είσαι ικανός μια θέση στριμωχτά στον ήλιο της ζωής για ν’ αποκτήσεις!
Κι όμως… αυτή από μικρό παιδάκι έμαθε να πασχίζει. Από την πρώτη μέρα του σχολείου. Πάντα έτοιμη, πάντα άριστη, πάντοτε στην κορφή! Στον εαυτό της δεν επέτρεπε το δεύτερο. Πολλά τα χρόνια και τα ξενύχτια άπειρα! Ατέλειωτες οι ώρες οι χαμένες της νιότης της με κρεμασμένο το κεφάλι πάνω από άχαρα χαρτιά και με νωθρό το σώμα. Κι ας μελετάει χρόνια ολόκληρα τα κείμενα που λένε πως μονάχα μ’ έναν τρόπο ο νους μας είναι υγιής. Πού να της φτάσουν τα μερόνυχτα! Όλα τα υπόλοιπα χωράν εκτός απ’ τη ζωή την ίδια! Αυτή την έχει κάνει δωρεά. Ποια άνεση… ποιος χρόνος… ποια χαρά… Όλα της τα ’κλεψε η μεγάλη πόρτα που θα διαβεί για να περάσει απ’ το σκοτάδι αντίπερα στο φως! Όσοι περάσουν από αυτή τη στενωπό, ευλογημένοι κι άξιοι! Οι άλλοι… στα αζήτητα. Δε φτάνει η καλοκαιριά για όλους. Έτσι το μάθαμε να λέμε… χρόνια τώρα.
Δεκαετίες τόσες πέρασαν, τα πάντα αλλάζουν με ορμή, μα το ρολόι ετούτο κόλλησε στο χρόνο και δε λέει να πάρει μπρος. Νόμοι και νομοσχέδια και πολυνομοσχέδια έρχονται και παρέρχονται και σέρνουν πίσω αλυσόδετες γενιές ολόκληρες. Ο κόσμος τρέχει αδιάκοπα, η χώρα σύσσωμη σε κόψη ξυραφιού βαδίζει… κι εμείς εκεί! Στο τάισμα της ελπίδας για μια καλύτερη ζωή που όλο ξεμακραίνει. Κι όλο προσμένουμε μια άλλη λύση κι όλο το τρένο χάνεται. Κι εμείς ακόμα στο σταθμό, ένας λαός που ιδροκοπά για να μορφώσει τα παιδιά του.
Άραγε δρόμος άλλος δεν υπάρχει για να βγεις στο φως; Πόσες νέες και νέους θα καταπιεί ακόμα ο Μινώταυρος μέσα σε τούτον το λαβύρινθο; Και πόσο ακόμα θα αργήσει να φανεί εκείνο το καράβι που θα γλιτώσει τις επόμενες γενιές και θα τους μάθει πως υπάρχουν κι άλλες διαδρομές που δίχως να ’ναι ολόφωτες στην ομορφιά οδηγούνε;
ΑΝΤΑ ΕΥΑΓΓΕΛΟΥ
