Με αφορμή το «χτύπημα» με βόμβα στο Εφετείο αλλά και την επίθεση με μαχαίρι στο Νικο Μαζιώτη στην φυλακή από άλλους καταδίκους ήρθε στην επιφάνεια μια κόντρα που ξέσπασε ανοιχτά στα δικαστήρια πριν από μισό χρόνο. Ομως προβλήματα πρέπει να πρϋπήρξαν ίσως και από επταετίας.
Οσον αφορά στα «φρέσκα» περιστατικά, μετά απο απεργία πείνας του Μαζιώτη, ο τελευταίος μεταφέρθηκε στο «γενικό πληθυσμό» και μπορούσε να αυλίζεται όπως ήταν η επιθυμία του. Μέχρι δηλαδή λίγες ημέρες πριν, ήταν στην απομόνωση, «για τη δική του ασφάλεια και άλλων κρατουμένων». Ο λόγος ήταν ότι είχαν εκφρασθεί απειλές. Σχεδόν μόλις βγήκε από την απομόνωση, έγινε στόχος 5-10 αλλοδαπών (Αλβανών) κρατουμένων που τον έδειραν και κάποιος τον μαχαίρωσε και στην κοιλιά. Ο ίδιος είπε ότι διεσώθη χάρη σε Κούρδους. Επίσης ο ίδιος και η σύντροφός του Πόλα Ρούπα κατηγόρησαν ως ηθικούς αυτουργούς συγκρατουμένους τους, μέλη των Πυρήνων της Φωτιάς και του Επαναστατικου Αγώνα. Πώς όμως έφτασαν εκεί τα πραγματα, δηλαδή στο σημείο Μαζιώτης και Ρούπα να καταγγέλλουν ότι πρώην σύντροφοι τους έβαλαν Αλβανούς να χτυπήσουν ή και να σκοτώσουν τον Μαζιώτη; (Την καταγγελία και την απάντηση μπορείτε αντιστοιχα να τις διαβασετε εδώ(τι υποστηριζει η Ρούπα) και εδώ(τι υποστηρίζει ο Γουρνάς)
ΠΩΣ ΞΕΚΙΝΗΣΕ Η ΚΟΝΤΡΑ
Η κόντρα τους φαίνεται να ξεκίνησε πριν από τουλάχιστον επτά χρόνια, όταν κάποια μέλη του Επαναστατικού Αγώνα, ανάμεσά τους και ο βιολόγος Λάμπρος Φούντας, αποφασισαν να κλέψουν ένα ΙΧ για να το χρησιμοποιήσουν σε κάποια μελλοντική ενέργεια. Ο 35χρονος βιολόγος έπεσε νεκρός από πυρά αστυνομικών τότε και λίγο καιρό αργότερα άρχισαν οι συλλήψεις -του Μαζιώτη, της Ρούπα (Επαναστατικός Αγώνας), του Κ. Γουρνά και άλλων κατηγορουμένων που φέρονται μέλη των Πυρήνων. Ο Φούντας φέρετο ως στέλεχος του Επαναστατικού Αγώνα και οι Μαζιώτης-Ρούπα αναφέρονταν συχνά σε εκείνον ως ήρωα που χάθηκε στον αγώνα και τιμούσαν τη μνήμη του.
Ο Λάμπρος Φουντας
Εντούτοις σε δικαστήριο που έγινε προ εξαμήνου ο Μαζιώτης είχε αμφισβητήσει την ενέργεια στην οποία σκοτώθηκε ο Λάμπρου. Ο Νίκος Μαζιώτης απαντώντας στις κατηγορίες της συναυτουργίας και της απλής συνέργειας στις ενέργειες αυτών που ανέλαβαν την πολιτική ευθύνη για τη συγκεκριμένη ενέργεια, είχε μεταξύ άλλων πει:
«Οταν έγινε η συμπλοκή της Δάφνης και ήταν κρίσιμο σημείο που σκοτώθηκε ένας σύντροφός μας ο Λάμπρος Φούντας, βρεθήκαμε μπροστά σας να εξηγήσουμε ποια; Αυτά που πρέπει εσείς να αποδείξετε; Εγώ δεν ήμουν στη Δάφνη. Εγώ δεν ήξερα καν ότι θα πάνε οι σύντροφοι στη Δάφνη για να γίνει προπαρασκευαστική ενέργεια. Θα κάναμε κάποια επίθεση. Το είχαμε πει εξ’ αρχής. Δεν το έχουμε αρνηθεί αυτό το πράγμα. Εγώ κοιμόμουν όντως όταν έγινε η συμπλοκή της Δάφνης γιατί αν ήμουν εκεί ούτε στην Δάφνη θα πήγαινα γιατί ήταν λάθος μέρος, γιατί έγιναν λάθη από τους συντρόφους για να γίνει η συμπλοκή και πολύ πιθανό οι δύο αστυνομικοί να μην έφευγαν σώοι και αβλαβείς’’.
Η έκφραση αυτή έδειξε ότι ο Μαζιώτης διαφωνούσε με την ενέργεια του Λάμπρου, υπαινιχθηκε ότι δεν ήταν καλά σχεδιασμένη, ότι ο ίδιος όταν ο Λάμπρου σκοτώθηκε βρισκόταν σπίτι του και κοιμόταν. Οταν ο Γουρνάς εξεμάνη ότι «αδειάζανε» νεκρό σύντροφο, η Ρούπα προσπάθησε «να τα μαζέψει» λέγοντας ότι όσα είπε ο Μαζιώτης δεν προσβαλλουν τον νεκρό σύντροφό τους, τον Λάμπρο Φουντα. Είπε εκ των υστέρων ότι όλοι κάνουν λάθη χωρίς αυτό να τους απαξιώνει. Ο Γουρνάς και άλλοι πρώην σύντροφοι του ζευγαριού εξοργίστηκαν, θεωρώντας ότι ο Μαζιώτης προσέβαλε τη μνημη του νεκρού συντρόφου τους.
Ομως και η πλευρά Ρούπα-Μαζιώτη εξεμάνη γιατί ο Γουρνάς τους τόνισε ότι ο Επαναστατικός Αγώνας ουσιαστικά ηττήθηκε πολιτικά το 2010 και τελείωσε -κάτι που ο Γουρνάς έχει ξαναπεί μετά τη σύλληψη του Μαζιώτη. Αυτή η φράση βς δημόσια δήλωση στο δικαστήριο πυροδότησε εντονότατες αντιδράσεις από Ρούπα και Μαζιώτη, που διαχωριζουν εδώ και καιρό τη θέση του Επαναστατικού Αγώνα από άλλες οργανώσεις του χώρου. Τους ενόχλησε η δημόσια παραδοχή «της πολιτικής ήττας» και του διαχωρισμού που έκανε ο Γουρνάς ανάμεσα στον Επαναστατικό Αγώνα προ 2010 και μετά -θεωρώντας ότι μετά το 2010 δεν υπήρχε επί της ουσίας και αμφισβητώνας και την ηγεσία, λέγοντας ¨ «δεν υπήρχε αρχηγός, όλοι τα κάναμε όλα»
Ο Γουρνάς μετά την δίκη αυτή στην οποία ανταλάχθηκαν πολύ βαριές κουβέντες μεταξύ των πρώη συντρόφων, έλεγε ότι δεν αισθάνεται ασφαλής στην ίδια πτέρυγα με τον Μαζιώτη και ο Μαζιώτης κατέληξε στην απομόνωση. Ο ίδιος ο Γουρνάς υποστηρζει ότι δεν ζητησε να μεταφερθεί ο Μαζιώτης και δεν ευθύνεται που αυτός βρέθηκε στην απομόνωση. Αρνείται επίσης ότι τον απείλησε και ότι του είπε πως είναι ανεπιθυμητος στη φυλακή.
Τότε στο δικαστήριο είχαν ακουστεί μεταξύ άλλων τα εξής:
Νίκος Μαζιώτης: Αυτό είναι το δικαστήριο ενός εχθρού δικού μας κακώς γίνονται αυτές οι κουβέντες εδώ αλλά υποχρεωνόμαστε να το κάνουμε. Γενικά οι προδότες και οι λιποτάκτες ήταν πάντα σκουπίδια…
Κώστας Γουρνάς: (Επίθεση εναντίον του Νίκου Μαζιώτη. Παρέμβαση αστυνομικών που την απέτρεψαν)
Πόλα Ρούπα: Άντε στο δ…….. ρε
Κώστας Γουρνάς: Προδότη, γ…… το σπίτι σου
Πόλα Ρούπα: Άσε τον Νίκο κάτω ρε
Κώστας Γουρνάς: Θα με πεις και προδότη π……….. . Θα σε γ……… π……….. γιε. Έχεις τελειώσει γ……….. .
Πόλα Ρούπα: Ποιος νομίζεις ότι είσαι; Ο Ιησούς Χριστός είσαι; Εγώ είμαι ο Επαναστατικός Αγώνας και άμα σου αρέσει. Αυτός (Μαζιώτης) και εγώ είναι ο Επαναστατικός Αγώνας.
Κώστας Γουρνάς: Χάρη σας
Πόλα Ρούπα: Που θα απλώσεις και χέρι. Ο Ε.Α. δεν τελείωσε με τη σύλληψη του Γουρνά που έκατσε στη φυλακή. Ο Ε.Α. συνέχισε, έπιασαν τον Μαζιώτη και συνέχισα εγώ. Αν δεν σου αρέσει να πεις Χ σε όλον τον Επαναστατικό Αγώνα. Καλός ο Ε.Α. μέχρι το 2010 και μετά έχει προβλήματα; Μας αρέσει ο Ε.Α. νεκρός;
Ακολούθησαν μομφές της Πόλας Ρούπα σε όσους βρίσκονταν στην αίθουσα του δικαστηρίου και βρίσκονταν στο πλευρό του αντίπαλου συντρόφου. Το ηχητικό ντοκουμέντο διάρκειας περίπου 20 λεπτών, αυτής της έντονης αντιπαράθεσης ανάμεσα σε κατηγορούμενα μέλη αντιεξουσιαστικής οργάνωσης αναρτήθηκε στο indymedia και ακουστηκε σε διαδικτυακό αυτοοργανωμένο ραδιοφωνικό σταθμό από εναλλακτική κινηματική εκπομπή, και αναμεταδόθηκε από άλλες του αντιεξουσιαστικού χώρου για να ξεκινήσει νέος «πόλεμος» ανάμεσα στους διαχειριστές και τον Κώστα Γουρνά. Οι αναρτήσεις είχαν αποτέλεσμα η διαχείρηση του indymedia να βρεθεί ανάμεσα σε διασταυρουμενα πειρά, άλλοτε γιατι κατηγορείτο ότι λογόκρινε τον Γουρνά ή τους Πυρήνες και άλλοτε ότι λογόκρινε την Ρούπα
Κάποια στιγμή η ιστοσελίδα αναγκάστηκε να αναφέρει τότε ότι «οι απόψεις που εκφράζονται, καθώς και η αφήγηση των γεγονότων, αφορούν προσωπικές τοποθετήσεις συγκεκριμένης εκπομπής» και ότι η σελίδα θέλει όλοι «να προτάσσουν την αντιπληροφόρηση και την ελεύθερη έκφραση και όχι την όξυνση των ενδοκινηματικών αντιπαραθέσεων». Συμπλήρωνε πάντως ότι «κάθε εκπομπή διατηρεί την αυτονομία της και έχει την πλήρη ευθύνη του λόγου που εκφέρει δημόσια». Παράλληλα ζητούσαν από τις άλλες ιστοσελίδες να κατεβάσουν τις σχετικές δημοσιεύσεις. Το επίμαχο ηχητικό ντοκουμέντο κατέβηκε από το αρχείο του σταθμού επειδή όπως είπαν οι διαχειριστές «δεν προσφέρει τίποτα στην εξέλιξη της δίκης, ούτε στην αντιπληροφόρηση γενικότερα».
«Η απόφαση αυτή δεν αποτελεί προϊόν μεροληπτικής ή μη στάσης προς κάποιον/α πολιτικό/ή κρατούμενο/η. Απόδειξη εξ’ άλλου αποτελεί το γεγονός ότι τα μικρόφωνα του σταθμού είναι και θα είναι ανοιχτά τόσο για τα μέλη του Ε.Α. όσο και για όλους τους πολιτικούς κρατούμενους ανεξαιρέτως που θέλουν να εκφραστούν, είτε για την υπόθεση τους είτε για άλλα κοινωνικά ζητήματα».
Τα ξημερώματα της επόμενης Κυριακής ακολούθησε τότε ένα καυστικό κείμενο του Κώστα Γουρνά με τίτλο «Βρωμιές απ’ τα κελιά».
«Το ρεπορτάζ της εκπομπής αυτής είναι ξεκάθαρα ΚΑΤΑΔΟΤΙΚΟ. Εκτός κι αν ο αναρχικός χώρος διαχωρίζει, πια, τη ρουφιανιά σε πλημμεληματική και σε κακουργηματική… Το παπαγαλάκι των «κραυγών απ’ τα κελιά» έκρινε (πολύ αμφιβάλλω) χρήσιμο να ανεβάσει το ηχητικό και να υποδείξει τον «ένοχο» της επίθεσης. Προφανώς, για να μάθει το κίνημα όλη την «αλήθεια». Συγχαρητήρια, κερδίσατε… Έπαινος ρουφιανιάς!» ανέφερε τότε ο Γουρνάς.
Η δίκη τότε διεκόπη, ενώ μετά το επεισόδιο ο Κώστας Γουρνάς επέστρεψε στο κελί του και ο Νίκος Μαζιώτης προσωρινά στα κρατητήρια των δικαστηρίων έως ότου μεταφερθεί σε άλλη πτέρυγα των γυναικείων φυλακών Κορυδαλλού και εν συνεχεία στην απομόνωση.
Οι υπεύθυνοι των φυλακών είχαν λάβει τότε επιπλέον μέτρα προκειμένου να εκτονωθεί η κατάσταση χωρίς άλλες συνέπειες. Δεν ήταν η πρώτη φορά που καταγραφόταν πάντως τέτοιου είδους διαμάχη ανάμεσα σε μέλη εξωκοινοβουλευτικών οργανώσεων, με αφορμή τη στάση που τηρούν στις δικαστικές αίθουσες. Κάτι αντίστοιχο έχει συμβεί μεταξύ κρατουμένων, κατηγορουμένων για συμμετοχή στη Συνωμοσία Πυρήνων της Φωτιάς αλλά και της 17 Νοέμβρη.
ΔΙΑΧΩΡΙΖΟΝΤΑΙ ΑΠΟ την ΟΛΑ
Ο Επαναστατικός Αγώνας τα τελευταία χρόνια διαχωρίζει τη θέση του από πολλές οργανώσεις του χώρου, όπως με τους Πυρήνες και την ΟΛΑ.
Το 2014 με ένα κείμενο που αναρτήθηκε στον διαδικτυακό τόπο Athens Indymedia, oι κατηγορούμενοι για συμμετοχή στην οργάνωση «Επαναστατικός Αγώνας» Νίκος Μαζιώτης και Πόλα Ρούπα αναφέρονται στον Λάμπρο Φούντα, με αφορμή τη συμπλήρωση τεσσάρων ετών από τον θάνατό του και αφού τον εξυμνούν, διαχωρίζουν τη θέση τους από την οργάνωση Ομάδα Λαϊκών Αγωνιστών (ΟΛΑ).
«Θέλουμε να δημοσιοποιήσουμε ότι έχουμε μερικά σοβαρά κριτήρια για τις πολιτικές μας σχέσεις που είναι πολιτικά, αλλά κυρίως αξιακά και στα οποία συμπεριλαμβάνεται η στάση των αγωνιστών κατά την κρίσιμη, αλλά και αποκαλυπτική συγχρόνως στιγμή της σύλληψης. Στο ζήτημα όμως που θέλουμε να μείνουμε είναι για την αυθαίρετη εμπλοκή των ονομάτων μας στην οργάνωση ΟΛΑ. Καταλαβαίνουμε πως για τους «ιθύνοντες» των κατασταλτικών και διωκτικών μηχανισμών η φιλοσοφία της δράσης και η θεωρητική προσέγγιση και ανάλυση μιας οργάνωσης να αποτελούν δύσκολα ζητήματα…(Συνδέουν τον ΕΑ με τον ΟΛΑ) και το στηρίζουν στο γεγονός ότι η συγκεκριμένη οργάνωση χρησιμοποιεί RPG. Όμως ο Επαναστατικός Αγώνας είχε διαφορετικά πολιτικά κριτήρια στον τρόπο δράσης, στον τρόπο και στον τόπο που θα πληττόταν κάθε φορά ο πολιτικά επιλεγμένος στόχος, γεγονός που καθόριζε την επιλογή των μέσων και την επιχειρησιακή μεθοδολογία αποφεύγοντας επιχειρησιακές ακροβασίες. Το δεύτερο είναι οι προκηρύξεις. Δεν περιμέναμε βέβαια, από τους αναλυτές της αντιτρομοκρατικής να μπορούν να διακρίνουν λεπτές ή ακόμα και μεγάλες πολιτικές διαφορές στον λόγο των ένοπλων οργανώσεων -όπως διαφορές ανάμεσα σε μια λενινιστική και μια αναρχική προκήρυξη- και γνωρίζουμε εδώ και χρόνια πως οι αναλύσεις και οι ερμηνείες τους μένουν σε χοντροκομμένες και επιφανειακές αναγνώσεις των προκηρύξεων….Ελπίζουμε πως δεν θα χρειαστεί να επανέλθουμε σε τέτοιου είδους ζητήματα. Πάντως, για κάθε πιθανή μελλοντική αναφορά των ονομάτων μας σε γεγονότα και σχήματα άσχετα με εμάς, αυτό που θέλουμε ρητώς και κατηγορηματικώς να ξεκαθαρίσουμε είναι πως η ίδια η ιστορία μας είναι τελικά αυτή που ανατρέπει τους όποιους ανυπόστατους ισχυρισμούς του κρατικού μηχανισμού για εμάς και τις πολιτικές επιλογές μας. Γιατί η ιστορία μας είναι το όνομά μας, είμαστε εμείς οι ίδιοι».
ΔΙΑΧΩΡΙΖΟΝΤΑΙ ΑΠΟ τους ΠΥΡΗΝΕΣ
Με επιστολή της πριν από δύο μήνες αμέσως μετα τη σύλληψη του 29χρονος Κωνσταντίνος Γιαγτζόγλου που κατηγορείτο ότι ήταν μέλος των «Πυρήνων της Φωτιάς» και έστελνε «τρομοδέματα», η Πόλα Ρούπα ξεκαθάριζε ότι δεν έχει καμια σχέση με εκείνον, αλλά και με την οργάνωση Πυρήνες εν γένει:
«Για μια ακόμα φορά με την πρόσφατη σύλληψη του 29χρονου, επιχειρούν να συνδέσουν εμένα και τον Επαναστατικό Αγώνα με τον ίδιο (Σημ. τον συλληφθέντα) αλλά και με την οργάνωση Σ.Π.Φ για την οποία ο ίδιος ο συλληφθείς κατηγορείται ότι συμμετείχε» αναφέρει σε δήλωσή τις από τις φυλακές την οποία έστειλε σε αντιεξουσιαστική σελίδα.
Αναλυτικά η δήλωση της Πόλας Ρούπα
«Την τελευταία 5ετία έχει γίνει μέρος της κατασταλτικής πολιτικής να επιχειρεί να θέσει στο επίκεντρο κάθε ένοπλης δραστηριότητας στην Ελλάδα εμένα και τον Νίκο Μαζιώτη.
Ήδη ο Επαναστατικός Αγώνας έχει κατηγορηθεί ως ‘‘ομπρέλα’’ κάτω από την οποία ‘’συναντιούνται’’ άτομα και δραστηριότητες, ακόμα και άλλες οργανώσεις αντάρτικου πόλης.
Τώρα για μια ακόμα φορά με την πρόσφατη σύλληψη του 29χρονου, επιχειρούν να συνδέσουν εμένα και τον Επαναστατικό Αγώνα με τον ίδιο αλλά και με την οργάνωση Σ.Π.Φ για την οποία ο ίδιος ο συλληφθείς κατηγορείται ότι συμμετείχε.
Επισημαίνω για μια ακόμα φορά πως τόσο εγώ όσο και ο Επαναστατικός Αγώνας δεν συνδέεται με καμία άλλη οργάνωση ούτε ως προς τον εξοπλισμό, ούτε ως προς την πολιτική, ούτε ως προς τους στόχους, ούτε ως προς την δράση, ούτε ως προς τα πρόσωπα.
Ο Επαναστατικός Αγώνας είχε πάντα μια συγκεκριμένη στρατηγική αγώνα από την οποία δεν παρέκλινε σε καμία περίπτωση. Κάθε άλλη δράση δεν τον αφορά.
Το θεώρημα των ‘‘συγκοινωνούντων δοχείων’’ επίσης συνιστά ένα νοητικό κατασκεύασμα των μηχανισμών δίωξης και καταστολής.
Ο Επαναστατικός Αγώνας κατ’ επιλογή δεν συνεργάστηκε ποτέ με καμία άλλη οργάνωση.
Η απόπειρα απόδρασης πολιτικών κρατουμένων από τις φυλακές Κορυδαλλού που επιχείρησα τον Φεβρουάριο του 2016 και για την οποία ανέλαβα αμέσως την ευθύνη με δημόσιο κείμενο δεν αφορούσε σε κάποια ειδική σχέση ή συνεργασία με κάποιους πολιτικούς κρατούμενους ειδικά, αλλά αποφασίστηκε και εκτελέστηκε στη βάση της πολιτικής αλληλεγγύης η οποία υπερβαίνει για μένα τα πολιτικά πλαίσια της οργάνωσης που είμαι μέλος. (Σημείωση συντ.: το αναφέρει επειδή όταν αποφάσισε να βοηθήσει με ελικόπτερο στην απόδραση του Μαζιώτη, θα βοηθούσε και στην αποδραση μελών των Πυρήνων)
Έχω ήδη δηλώσει πως δεν θα μπορούσα για λόγους αξιακούς και για λόγους που αφορούν την επαναστατική μου συνείδηση να επιχειρήσω μια απόδραση μόνο για τον Νίκο Μαζιώτη από τη στιγμή που υπήρχαν και άλλοι πολιτικοί κρατούμενοι που ήθελαν να φύγουν από τις φυλακές. Και η πολιτική μου σχέση με όσους ήθελαν να αποδράσουν από τις φυλακές Κορυδαλλού σταματάει εκεί.
Θα ήταν εξάλλου πολιτικά ανορθόδοξο να τροφοδοτώ εγώ με στοιχεία για ταυτότητες ανθρώπους για ενοικιάσεις χώρων που αφορούν την δράση οποιασδήποτε άλλης οργάνωσης πλην του Επαναστατικού Αγώνα.
Κάθε οργάνωση κάνει τις δικές της επιλογές αγώνα τις οποίες πολιτικά θέλει να υπερασπίζεται και να στηρίζει δημόσια. Εγώ προσωπικά υπερασπίζομαι πάντα τη δράση του Επαναστατικού Αγώνα με συνέπεια και σταθερότητα και αυτή η δράση έχει πάντα συγκεκριμένα πολιτικά αλλά και επιχειρησιακά χαρακτηριστικά. Όπως πολύ συγκεκριμένος είναι ο πολιτικός λόγος του Επαναστατικού Αγώνα, οι στόχοι του και οι προοπτικές που θέτει στην κοινωνία στα πλαίσια της κοινωνικής και πολιτικής σύγκρουσης με το καθεστώς.
Η επιλογή μου να ρισκάρω τη ζωή μου για την αλληλεγγύη πράγμα που έκανα με την απόπειρα απόδρασης πολιτικών κρατουμένων από τις φυλακές σημαίνει ότι δεν μου αντιστοιχεί να αρνηθώ οποιαδήποτε αρωγή σχετικά με καταζητούμενα, διωκόμενα ή φυλακισμένα πολιτικά πρόσωπα.
Όμως αυτό δεν σημαίνει καμία άλλη πολιτική σύνδεση μαζί τους. Σε κάθε περίπτωση πάντως η αλληλεγγύη δεν μπορεί να ερμηνευτεί ως κοινή πολιτική δράση.
Αν ίσχυαν όσα επικαλούνται οι διωκτικοί μηχανισμοί για τον Επαναστατικό Αγώνα, τις άλλες οργανώσεις στη χώρα, τις σχέσεις και τη συνεργασία που υποτίθεται πως έχουν, τότε δεν θα υπήρχαν πολλές αλλά θα υπήρχε μία και μόνο κοινή οργάνωση ένοπλης επαναστατικής δράσης.
Πιστεύω ότι θα ήταν ευχής έργο αν υπήρχε αυτή η προοπτική. Να υπάρχει μια μεγάλη ένοπλη επαναστατική οργάνωση στην χώρα με συγκεκριμένη στρατηγική αγώνα που θα μαχόταν για την ανατροπή του εγκληματικού καθεστώτος και την Απελευθέρωση από την σύγχρονη κατοχή την οποία επιβάλει στη κοινωνική πλειοψηφία η χούντα των κεφαλαιαγορών, ο καπιταλισμός, το κοινοβούλιο και το κράτος.
Σε μια τέτοια περίπτωση οι πολιτικές κοινωνικής ευθανασίας που επιβάλλονται από τους θεσμούς και τις ελληνικές κυβερνήσεις –μαριονέτες του κεφαλαίου στο όνομα της επιβίωσης του οικονομικού και πολιτικού συστήματος και της εξόδου του από την κρίση, δεν θα περνούσαν. Όπως δεν θα μπορούσε να ριζώσει η ηττοπάθεια στη κοινωνική βάση που μαραζώνει και αργοπεθαίνει. Και η ιστορία της χώρας θα ήταν σαφώς διαφορετική και ελπιδοφόρα.
Γνωρίζω ότι οι μηχανισμοί δίωξης και καταστολής δεν έχουν τα πολιτικά προσόντα να καταλάβουν τις όποιες πολιτικές διαφορές έχουν οι οργανώσεις ένοπλης δράσης στην Ελλάδα ούτε ως προς τις θεωρητικές τους θέσεις, την ανάλυση και τον λόγο τους, ούτε ως προς την επιλογή των ενεργειών και τις μεθόδους δράσης, οι οποίες μέθοδοι είναι ο καθρέφτης στο πολιτικό πεδίο της ίδιας της στρατηγικής τους.
Οι θεωρίες περί συνεργασιών, δικτύων και προσώπων ‘‘μπαλαντέρ’’ δεν είναι στην πολιτική κουλτούρα του Επαναστατικού Αγώνα ούτε τη δική μου, καθώς στον Επαναστατικό Αγώνα πιστεύουμε πως ως προς τον τελικό πολιτικό στόχο μιας ένοπλης οργάνωσης, την ανατροπή του καθεστώτος και την Κοινωνική Επανάσταση αυτά τα στοιχεία είναι πολιτικά αντιπαραγωγικά και αναποτελεσματικά.
Ο Επαναστατικός Αγώνας δεν είχε ουδεμία επιχειρησιακή ή άλλη σχέση ή εξάρτηση από οποιονδήποτε, είτε πρόσωπο είτε οργάνωση. Επαναλαμβάνω, η μόνη ενέργεια του Επαναστατικού Αγώνα που αφορά πρόσωπα εκτός της οργάνωσης είναι η απόπειρα απόδρασης την οποία ‘‘σήκωσα’’ εγώ προσωπικά. Και η σχέση του Επαναστατικού Αγώνα μαζί τους, σταματά εκεί».
