Του ΧΡΗΣΤΟΥ ΖΕΡΒΑ
Πολλά περίεργα συμβαίνουν τελευταία στην ΕΡΤ όσον αφορά την σύνθεση του νέου της Διοικητικού Συμβουλίου, με αποκορύφωμα το αλαλούμ με τον Χάρυ κλύνν και τις ανεπιβεβαίωτες προς ώρας, πληροφορίες για υποβολή παραίτησης του προέδρου της Διονύση Τσακνή στον πρωθυπουργό.
Η υπόθεση της δημόσιας ραδιοτηλεόρασης δεν είναι ούτε απλό κουτσομπολιό, ούτε ήσσονος σημασίας ζήτημα. Η ανασύσταση της το 2015 από τις..στάχτες της, μετά το μαύρο της κυβέρνησης Σαμαρά-Βενιζέλου, ήταν μια πρώτης τάξεως ευκαιρία, για την ουσιαστική αναγέννηση της δημόσιας και ανοικτής ΕΡΤ. Ομως έγιναν πολλά σοβαρά λάθη στο τρόπο δόμησης της νέας δημόσιας τηλεόρασης, με αποτέλεσμα αυτή, να μοιάζει περισσότερο στο απαράδεκτο, κυβερνητικό μόρφωμα του παρελθόντος που όλοι καταδίκασαν παρά στη νέα ανοικτή, υπό δημόσιο κοινωνικό έλεγχο, τηλεόραση του μέλλοντος.
Είναι αλήθεια, ότι το εγχείρημα της αναδημιουργίας της ΕΡΤ ήταν σημαντικό και αναγκαίο. Ομως στη διαδικασία αυτή, αγνοήθηκαν βασικά κεκτημένα τόσο του κοινωνικού πεδίου όσο και των κανόνων που πρέπει να διέπουν ένα δημόσιο μέσο ενημέρωσης.
Συγκεκριμένα:
- Η όλη δομή της «νέας» ΕΡΤ ήταν, σε γενικές γραμμές, απλή αντιγραφή της προηγούμενης. Σαν να μην καταλάβαμε τίποτα από την κρίση που προηγήθηκε αλλά και τις προτάσεις πολλών φορέων για μια άλλη, διαφορετικού τύπου, πιο σύγχρονη οργανωτική συγκρότηση της.
- Ιδίως σε επίπεδο διοίκησης, προτιμήθηκε το κακό παράδειγμα του παρελθόντος, με ένα διοικητικό συμβούλιο που ορίζεται και ελέγχεται αποκλειστικά από την κυβέρνηση!!
- Η κριτική στην παλιά ΕΡΤ, εστιαζόταν κυρίως στο γεγονός ότι αποτελούσε ένα αποκλειστικά ελεγχόμενο από την κυβέρνηση φορέα ενημέρωσης. Και ο έλεγχος αυτός, ασκούνταν μέσω του διοριζόμενου, από τον εκάστοτε υπουργό Τύπου, Επικρατείας ή όπως άλλως, διοικητικού συμβουλίου του. Ε’, το μοντέλο αυτό, δεν έπρεπε επ’ ουδενί να αναπαράγει και υιοθετήσει τόσο θερμά, η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ.
- Γιατί, με την επιλογή της αυτή, αγνόησε τη δυναμική που δημιουργήθηκε μετά το 2013, με την ανάπτυξη των κοινωνικών κινημάτων που συμπαραστάθηκαν στους εργαζόμενους της κλειστής ΕΡΤ και τα οποία έθεσαν επί τάπητος ένα μεγάλο αίτημα σύνδεσης της με την κοινωνία και όχι την κυβέρνηση.
- Η επαναθέσπιση ενός στενού κυβερνητικού-κρατικού ελέγχου πάνω στη ΕΡΤ προσβάλει βασικούς κανόνες ανεξαρτησίας και δεοντολογίας που θα πρέπει να διέπουν ένα δημόσιο, κοινωνικό μέσο ενημέρωσης.
- Η εμπειρία του BBC θα μπορούσε να αποτελέσει ένα στιβαρό παράδειγμα προ μίμηση, όσον αφορά τον τρόπο οργάνωσης και λειτουργίας της.
- Σε κάθε περίπτωση ένα νέο μοντέλο δημόσιας τηλεόρασης, δεν μπορεί παρά να περιέχει εκ των ουκ άνευ, κανόνες απόλυτης διαφάνειας και λογοδοσίας των δομών διοίκησης της. Τα δε πρόσωπα που θα αποτελούν αυτή τη διοίκηση, δεν θα πρέπει να διορίζονται από τον εκάστοτε υπουργό Επικρατείας, αλλά να επιλέγονται από ευρύ σώμα διαβούλευσης (την Ολομέλεια της Βουλής στη καλύτερηπερίπτωση), μέσω συναινετικών διαδικασιών, όπως π.χ γίνεται για την επιλογή των ανεξάρτητων Αρχών.
- Η διοίκηση της ΕΡΤ δεν θα πρέπει να έχει καμία οργανική σχέση με τον υπουργό Επικρατείας και τη κυβέρνηση. Οφείλει να λογοδοτεί μόνο στη Βουλή.
- Οι εργαζόμενοι δημοσιογράφοι στην ΕΡΤ, θα πρέπει να έχουν αυξημένη ευθύνη και υποχρεώσεις τήρησης των αρχών της δεοντολογίας στην άσκηση της δημοσιογραφίας. Απαιτείται ειδικός αναλυτικός κώδικας δεοντολογίας και σύγκρουσης συμφερόντων, που θα διέπει την συμπεριφορά των δημοσιογράφων της δημόσιας ραδιοτηλεόρασης, ανάλογου του BBC.
- Φαινόμενα τα οποία παρατηρήθηκαν στο παρελθόν, όπου δημοσιογράφοι της ΕΡΤ, να διορίζονται από το παράθυρο, με συμβάσεις έωλες ή να κατέρχονται ως υποφήφιοι βουλευτές κομμάτων και στη συνέχεια, αν αποτύγχαναν να εκλεγούν, να επανέρχονται ως εργαζόμενοι της, συμβάλουν στην απαξίωση του κύρους της και αποδομούν τις αρχές της αντικειμενικότητας που πρέπει να προσδιορίζει ένα σοβαρό δημόσιο μέσο ενημέρωσης.
Ολα αυτά ενδεικτικά, θα μπορούσαν να γίνουν με μια απλή νομοθετική αλλαγή. Είναι ζήτημα πολιτικής βούλησης αλλά και οράματος που θα πρέπει να έχει μια κυβέρνησης της Αριστεράς για την δημόσια ενημέρωση και την αντιμετώπιση της διαπλοκής στα ιδιωτικά ΜΜΕ.
Αυτή την επιλογή, μια δεύτερη δηλαδή μεγάλη ευκαιρία αναγέννησης μιας ανοικτής, δημόσιας, κοινωνικά υπόλογης ΕΡΤ, την οφείλει στους πολίτες η κυβέρνηση.
http://info-war.gr/i-neodiaploki-stin-ert-anixame-ke-sas-perimenoume/
«Καθεστώς νεοδιαπλοκής
Ας πιάσουμε όμως τα πράγματα από την αρχή, για να δούμε πως ακριβώς στήθηκε το καθεστώς της νεοδιαπλοκής.
Κατ’ αρχήν, ήταν η επιλογή του Λάμπη Ταγματάρχη, ο οποίος επιβεβαίωσε τις χειρότερες ανησυχίες. Προτιμήθηκε ξεκάθαρα, όπως φάνηκε στην πορεία, να βάλουν έναν διευθυντή συνδεδεμένο πλήρως με την τηλεοπτική διαχείριση της ΕΡΤ την περίοδο του πρώτου μνημονίου, παρά κάποιον από εκείνους που πρότεινε το ίδιο του το κόμμα γι’ αυτή τη θέση. Καθόλου τυχαία.
Το καθεστώς που εγκαθίδρυσε ο «διευθύνων», είναι η συνέχεια εκείνου της νεοδημοκρατικής ΔΤ:
1. Αντεργατική λειτουργία. Από τις πρώτες ενέργειες της νέας διοίκησης ήταν η θέσπιση ενός αντεργατικού κανονισμού λειτουργίας κομμένου στο πατρόν της ΔΤ του Παντελή Καψή και του Αντώνη Σαμαρά.
Οι εργαζόμενοι «απαγορεύτηκε» να αρρωσταίνουν, μεταφέρθηκαν σε σταθερές βάρδιες Σαββατοκύριακου παρά τη θέλησή τους και παρά την ρητή νομική απαγόρευση, αποφασίστηκε, με αιφνιδιασμό Ταγματάρχη, η ανάθεση σε γερμανική εταιρεία της αξιολόγησης των εργαζομένων και του θεσμού της ΕΡΤ, παρ’ ότι δεν υπάρχει σχετική υποχρέωση ακόμα και από τα μνημονιακά προβλεπόμενα, κλήθηκαν συνταξιούχοι να κάνουν εκπομπές ενώ υπάρχουν εργαζόμενοι που δεν έχουν δουλειά και όχι με δική τους υπαιτιότητα, κοκ.
2. Στον τομέα του προγράμματος. Στην τηλεόραση, την περίοδο μέχρι και τον Νοέμβρη του 2015, που αγοράστηκαν κάποιες εξωτερικές παραγωγές, δεν υπήρξε ούτε ένα πρόγραμμα (εκτός βέβαια από τις ενημερωτικές, πράγμα αναπόφευκτο λόγω των πολιτικών εξελίξεων) που να αναφέρεται στην ύπαρξη της οποιαδήποτε κρίσης, όχι μόνο στην Ελλάδα. Έτσι αν δεν παρακολουθούσες τον ενημερωτικό τομέα, θα νόμιζες ότι βλέπεις τηλεόραση σε άλλη χώρα.
Εκείνη την περίοδο, κάποιοι ρωτούσαν γιατί συμβαίνει αυτό. Μετά όμως την υπογραφή του 3ου μνημονίου, έγινε πασιφανές.
3. Καθεστώς νεοδιαπλοκής, από το δίδυμο Παππά – Ταγματάρχη. Για να γίνει αυτό, χρειάζονταν διαφορετικοί χειρισμοί σε δύο βασικές λειτουργίες της ΕΡΤ: Στα θέματα που αφορούν τις εσωτερικές ισορροπίες της δημόσιας τηλεόρασης και στα θέματα που αφορούν τις εξωτερικές παραγωγές της.
Ας τα δούμε ξεχωριστά για να καταλάβουμε πως παίζεται το παιχνίδι.
Με την είσοδο των εργαζομένων στην ΕΡΤ, άρχισε η κατανομή των τομέων ευθύνης του προσωπικού, αλλά και η δημιουργία ενός οργανογράμματος λειτουργίας, που ο τρόπος εφαρμογής του θα αποδειχθεί ο ορισμός της νεοδιαπλοκής.
Φαινόταν λογικό στην αρχή ότι η συνύπαρξη σε όλες τις διευθυντικές θέσεις απεργών της ertopen με απεργοσπάστες της ΔΤ-ΝΕΡΙΤ, είχε σαν στόχο να αποφευχθούν ρεβανσισμοί εκατέρωθεν. Αμ δε… Άλλο στόχο είχε αυτή η συνύπαρξη, όπως φάνηκε. Κατάφερε πάντως το ακατόρθωτο. Να μην παιχτεί οτιδήποτε που να αφορά την κρίση που περνά η χώρα μας.
Το νέο οργανόγραμμα προέβλεπε πάνω από 200 θέσεις «ευθύνης», φυσικά με ξεχωριστό η κάθε μία αμοιβολόγιο, εκ των οποίων το 95% καλύφθηκε από πρώην στελέχη της ΔΤ-ΝΕΡΙΤ, κυρίως νυν Συριζαίους.
Με αυτόν λοιπόν τον τρόπο, κατέστησαν άλλους από τους εργαζόμενους της ΕΡΤ συνεργούς, άλλους ανενεργούς και εκείνους που αντέδρασαν τους μετέθεσαν δυσμενώς και εκδικητικά.
Έτσι λοιπόν επανήλθαν, η κυβερνητική προπαγάνδα, οι μαύρες λίστες καλεσμένων (που τηρούνται απαρέγκλιτα από τα ξημερώματα ως την άγρια νύχτα), ακόμα και το πρωτοφανές: οι μεταδόσεις της μαύρης προπαγάνδας της Χρυσής Αυγής, μπας και κοπούν ψήφοι από την ΝΔ. Λες και δεν έχει αποδειχθεί σήμερα ότι το ίδιο κολπάκι του ΠΑΣΟΚ και των παρατρεχάμενων του δημοσιογράφων εξέθρεψε πρώτα τον Καρατζαφέρη και μετά τη Χρυσή Αυγή. Τίποτε δε διδάχθηκαν κι εξακολουθούν να παίζουν με τη φωτιά!
Ο στόχος λοιπόν, δεν ήταν να προσφέρει η ΕΡΤ αντικειμενική ενημέρωση, αλλά να γίνει υποχείριο των Ταγματάρχη-Παππά και να προπαγανδίζει ανελέητα κυρίως τις θέσεις της κυβέρνησης και του «κράτους» Παππά.
Η λογοκρισία ζει
Για να γίνει όμως αυτό 100% κατορθωτό, έπρεπε να επέμβουν και σε έναν άλλο τομέα, για να εξασφαλίσουν την πλήρη σιωπή όλων.
Και αυτός ο τομέας, είναι οι εξωτερικές τηλεοπτικές παραγωγές.
Σα να μην πέρασε μια μέρα, η ΕΡΤ συνεχίζει την τακτική να μην εγκρίνει το παραμικρό πρόγραμμα που να αφορά την κρίση και τον τρόπο ζωής στην Ελλάδα, όχι μόνο επί εποχής ΣΥΡΙΖΑ αλλά συνολικά.
Βλέποντας τα ντοκιμαντέρ που εγκρίθηκαν, θα νομίσει κανείς ότι είτε ζει σε άλλη χώρα, είτε οι έλληνες παραγωγοί και δημιουργοί ευνουχίστηκαν. Το δεύτερο πάντως δεν συμβαίνει.
Υποτίθεται, ότι αφού κάποια προγράμματα δεν εγκρίνονται, απορρίπτονται. Αμ δε.
Κι εδώ έρχεται και δένει όχι μόνο η έννοια της νεοδιαπλοκής, αλλά και αυτής της ύπαρξης «παρακρατικού» μηχανισμού.
Η ΕΡΤ, είναι το μοναδικό κανάλι στον κόσμο, που δεν έχει απορρίψει ούτε μία από τις προτάσεις που της έχουν υποβάλλει. Η αιτία δεν είναι πως ίσως τις χρειαστούν αργότερα, άρα τις κρατάμε. Η αιτία είναι πολύ πιο πρόστυχη.
Παίρνοντας υπόψη την μακρά περίοδο ανεργίας που έζησε ο χώρος και την οικονομική κατάσταση που επικρατεί, βρήκαν έναν εύστοχο τρόπο, να κρατάνε έναν ολόκληρο χώρο στην σιωπή, πιστεύοντας ότι η τακτική του να κοιτάζω την πάρτη μου θα πιάσει και εδώ. Κοινώς να προσπαθήσουν να κάνουν με αυτό τον τρόπο εξαγορά συνειδήσεων, ακόμα και με αιωρούμενες υποσχέσεις.
Γι’ αυτό δεν υπάρχει καμία εμπεριστατωμένη κρίση, θετική ή αρνητική, στις προτάσεις που κατατίθενται. Οι επιτροπές στην ουσία είναι είτε ανενεργές είτε δεν υπολογίζει κανείς την κρίση τους.
Από την άλλη, οι προτάσεις που εγκρίνονται περνούν μέσω απροσδιόριστων μονοπατιών, από τα οποία διαβαίνουν μόνο κομματικοί, ή απλά «φίλοι», για την χειραγώγηση του προγράμματος μέσω του καθιερωμένου αδιαφανούς τρόπου. (Εξ ου και οι υπόνοιες που άφησε ο πρώην Διευθυντής Ενημέρωσης, γνωρίζοντας φυσικά και ο ίδιος ότι μπορούν να γίνουν με τρόπους που δεν πρόκειται να αποδειχτούν ποτέ).
Κοινώς το δίδυμο Παππάς-Ταγματάρχης, αντί να ανοίξει την ΕΡΤ και με τα κατάλληλα μέτρα να φτιάξει ένα αντικειμενικό και αξιοπρεπές κανάλι, έφτιαξε ένα προσωπικό μαγαζάκι του στυλ «Ανοίξαμε και σας περιμένουμε», κλείνοντας το μάτι στους φίλους τους, σε απολύτως επιλεκτικά ραντεβού παραγωγών που καταθέτουν προτάσεις……..»