Της ΕΛΕΝΗΣ ΠΡΙΟΒΟΛΟΥ*
Η αλήθεια είναι ότι ο «πολιτικός οργανισμός», είναι ο μεγάλος ασθενής. Ο τρόπος άσκησης της
πολιτικής πράξης, θυμίζει την εξειδικευμένη ιατρική επιστήμη, η οποία δεν αντιμετωπίζει ολιστικά τον ανθρώπινο οργανισμό αλλά με αποκομμένα τα επιμέρους σημεία του σώματος. «Πονάει πόδι κόβω πόδι». Αλλοίμονο αν ο οργανισμός που θα του κοπεί το πόδι, έχει πρόβλημα με την πήξη του αίματος-ας πούμε- ή αν έχει καρδιακή ανεπάρκεια και ο χειρουργός το παραγνωρίσει από άγνοια, από έλλειψη ανάλογης ειδικότητας στα πολύπαθα κρατικά νοσοκομεία ή και από εθελοτυφλία.. «Η εγχείρισις επέτυχε αλλά ο ασθενής απεβίωσε,» θα ανακοινωθεί.
Στην ολονύκτια συζήτηση των πολιτικών αρχηγών δεν ακούσαμε άλλο από νούμερα και αριθμούς. Η πολιτική σκέψη και ανάλυση πήγαν περίπατο για μια ακόμη φορά. Η ζωή είναι αριθμοί και δεδομένα. Στατιστικές και νούμερα. Πολιτικός κατάντησε να είναι αυτός που υπόσχεται ότι θα τα κάνει καλύτερα από τον προηγούμενο μέχρι να έρθει η σειρά του να πάρει τη διαχείριση και να τα κάνει χειρότερα και άντε πάλι το μαγκάνι από την αρχή.
Και ο άνθρωπος όχι μόνο δεν «θρώσκει άνω», αλλά κύπτει διαρκώς στο χώμα υπό το βάρος της ανέχειας και της διαρκούς υποβάθμισης του βίου του. Όσο για τα «Μέσα», δεν κάνουν άλλο τίποτα από το να ανακυκλώνουν τα όσα ειπώθηκαν- με ελάχιστες εξαιρέσεις όπως σε κάθε κανόνα-να σκώπτουν ή να επευφημούν αναλόγως για ποιον εργοδότη εργάζονται και φυσικά άπαντες να διακωμωδούν την θυμοσοφία του κυρίου Λεβέντη. Σε αυτό υπήρχε μια ομοφωνία, είναι αλήθεια, τουλάχιστον στις ραδιοφωνικές συχνότητες στις οποίες «ταξίδευσα» τις πρωινές ώρες για να ενημερωθώ. Και αναρωτιέμαι! Πιστεύει κάποιος ή ελπίζει ότι και πάλι ένα νέο δικομματικό παιχνίδι με τόσο παλιές συνταγές, αποτυχημένες από ιδρύσεως του Νεοελληνικού κράτους, μπορεί να βγάλει τη χώρα από τα αδιέξοδα; Και ο «κυρίαρχος λαός» σε ποια ελπίδα προσδοκά;
Εάν δεν πάψει να πιστεύει θα διαψεύδεται. Εάν δεν ερευνά θα πλανάται. Εάν δεν «παιδεύεται», θα τον παιδεύουν αυτοί τους οποίους αποστέλλει με την ιερή του ψήφο ως αντιπροσώπους στο κοινοβούλιο. Εκεί όπου η δημοκρατία χλευάζεται.
*Συγγραφέα
