Του Αλέξανδρου Ασωνίτη
Συγγραφέα, συντονιστή της σχολής σεμιναρίων «Ανοιχτή Τέχνη», ι-μέιλ: info@anoixtitexni.gr, σάιτ: www. anoixti–texni.gr,www.anoixti–texni.gr
Ευχόμαστε την καλύτερη δυνατή κατάληξη στις διαπραγματεύσεις για την Κύπρο, προκαλεί, ωστόσο, σοβαρότατα ερωτήματα η ανεξήγητη σπουδή, και υποχωρητικότητα, που δείχνουν Αθήνα και Λευκωσία για λύση του Κυπριακού. Σύρονται, εκβιαζόμενες, σε διαπραγματεύσεις στημένες, τις οποίες καθοδηγεί και οργανώνει ο «πλασιέ των τούρκικων συμφερόντων» (κατά τον Νίκο Κοτζιά) απεσταλμένος του ΟΗΕ, προκλητικότατος Νορβηγός τ. υπουργός εξωτερικών της χώρας του, Άιντα.
Αφού όμως είναι πλασιέ της Τουρκίας, γιατί Ελλάδα και Κύπρος δεν ζητάνε την απομάκρυνσή του ως προυπόθεση κάθε συνομιλίας ή δεν αρνούνται κάθε δήθεν πρωτοβουλία του;
Για να καταλάβουμε τι συμβαίνει, ο Άϊντα συνεργάσθηκε με τους Βρετανούς για την αμερόληπτη διάσκεψη στην Ελβετία. Και όμως, Ελλάδα και Κύπρος πηγαίνουν να συζητήσουν, τι; Λυπάμαι, αλλά είναι παροιμιώδης η αβελτηρία μας, η έλλειψη διορατικότητας και ιστορικής ευθύνης απέναντι στο ελληνικό έθνος και τον ελληνισμό. Δηλαδή, προς τους ελλαδίτες και κύπριους, προς τα παιδιά μας και τα εγγόνια μας.
Και συρόμαστε στην Ελβετία, ενώ απορρίψαμε το σχετικό έγγραφο Άιντα, ενώ ο κ. Αναστασιάδης παραδέχθηκε εμμέσως ότι ο πλασιέ τον περιπαίζει (και την «ισχυρή» Ελλάδα μαζί, τελικά το έγγραφο αποσύρθηκε) κι ενώ:
Α) Όλοι αναγνωρίζουν ότι ο Άιντα θέλει μια προσωπική «επιτυχία» για να διεκδικήσει την πρωθυπουργία της Νορβηγίας.
Γιατί σε αντιστάθμισμα η ελληνική πλευρά δεν απαιτεί απ’ τον Άιντα να θέσει ως βάση τα σαφή ψηφίσματα του ΟΗΕ κατά της Τουρκίας, που ποτέ δεν τα εφάρμοσε προς δόξαν των εγχώριων υποστηρικτών της, «αριστερών» «αντεξουσιαστών» κλπ. Γιατί, λοιπόν, δεν το θυμίζει/απαιτεί η ελληνική πλευρά; Με τι δικαίωμα ο νορβηγός πλασιέ μιλάει για τέλος του δρόμου, και του απανατάει με στίχους ποιητών ο κ Τσίπρας; Πόσο επιπόλαιοι και αφελείς είμαστε;
Β) Η Ελλάδα είναι χρεοκοπημένη και υπό γερμανική κυριαρχία, και θα είναι για δεκαετίες όσο τα κόμματα θα πολιτεύονται προς κομματικό όφελος, αποκλειστικά. Γιατί λοιπόν πάει τώρα σε τόσες σοβαρές διαπραγματεύσεις, γιατί δεν επιλέγει μια καλύτερη στιγμή; Δεν την υποψιάζει ούτε η ξαφνική σπουδή της Φύρομ για συμφωνία;
Δεν καταλαβαίνει ότι επιχειρούν να κλείσουν τα θέματα επωφελούμενοι της αδυναμίας μας κι ότι κάποιοι εποφθαλμιούν τους υδρογονάθρακες της Ανατολικής Μεσογείου και επιθυμούν τον περιορισμό ή την μη ανακήρυξη της ελληνικής ΑΟΖ;
Ποιους να υποψιάσει και ποιους να ενδιαφέρει, όμως; Αυτούς που κάνουν στην βουλή χυδαία σόου για ναρκοπλοία; Τον επικεφαλής του μορφώματος Ποτάμι, που μίλησε για «πλήρη απομόνωση των ακραίων εθνικιστικών κύκλων στην Κύπρο που δεν θέλουν συμφωνία»; Έναν ευρωβουλευτή του κόμματος Φώφης Γεννηματά που στέλνει, σαν τον Παπαδημούλη, έγγραφα αυτοδιαφημιζόμενος για τις «επιτυχίες» του σχετικά με την Κύπρο στο Ευρωκοινοβούλιο, με την τεράστια δεσμευτική δύναμη;
Τους Πρόεδρο Δημοκρατίας και Πρωθυπουργό που επικαλούνται την «αλληλεγγύη» την Ευρώπη, λες και κούνησε το δαχτυλάκι της για την Κύπρο τόσες δεκαετίες. Τόση αβελτηρία; Τόση και παραπάνω. Τους απάντησε μόλις το πρωί, ο Βέλγος πολιτικάντης Φερχόφστατ, μιλώντας για ολέθριες συνέπειες αν δεν λυθεί το Κυπριακό, τώρα (που η ελλάδα είναι υπο επιτροπεία) και στο ίδιο πνεύμα το Κέντρο Ευρωπαϊκής Πολιτικής.
Γ) Η Τουρκία κλυδωνίζεται και δεν πρόκειται να κάνει την παραμικρή παραχώρηση. Γιατί δεν περιμένουμε να οριστικοποιηθεί ο κλυδωνισμός της με την δημιουργία κουρδικού κράτους ή την εξέλιξη των σχέσεων της με τις ΗΠΑ. Εκτός, αν είμαστε αποφασισμένοι να εκμεταλλευτούμε των τωρινή της κατάσταση και να ζητήσουμε αμέσως την αποπομπή Άιντε και να θέσουμε εμείς όρους. Δεν έχουμε παραβιάσει το διεθνές δίκαιο εμείς. Αλλά φοβόμαστε μήπως χρεωθούμε το ναυάγιο των στημένων διαπραγμαστεύσεων. Ας το χρεωθούμε.
Δ) Η Τουρκία δεν αναγωρίζει την Κυπριακή Δημοκρατία. Και την ώρα που η Κυπριακή Δημοκρατία πετυχαίνει μια παγκόσμια αναγνώριση της υποστάσεώς της (χάρις στον Τάσο Παπαδόπουλο) με την έναρξη των γεωτρήσεων, την ίδια ώρα σύρεται ως κοινότητα, όχι ως κράτος, όχι ως Δημοκρατία, σε διαπραγματεύσεις με τους εισβολείς και κατακτητές, χωρίς να απαιτεί προύποθέσεις, που ανακάλεσε ο ίδιος ο κ. Αναστασιάδης που τις έθεσε. Πού, από Προεδρος της Δημοκρατίας, μεταμορφώνεται οβιδιακώς σε κοινοτάρχη όποτε συνομιλεί με τους τουρκοκύπριους υποτακτικούς της Άγκυρας.
Ούτε και σε αυτό η παραμικρή πρόνοια, από Μακαρίου ξεκινώντας. Να μιλάει με τον Τ/κ εκπρόσωπο ένας εντεταλμένος της Δημοκρατίας, όχι ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, αναβαθμίζοντας τους υποτακτικούς σε ισότιμους συνομιλητές. ]
Σε συνδυασμό, λοιπόν, με το Ελληνοκύπριοι (σαν να λέμε: Ελληνοπελοποννήσιοι), με την αποδοχή της κατάργησης της αρχής πλειοψηφίας/μειοψηφίας, μόνο για την Κύπρο, δεν είναι αναίτια η προκλητικότητα και η αυτοπεποίθηση των Τούρκων απέναντί μας. Που ξέρουν πολύ καλά, ότι η Ελλάδα δεν πρόκειται να κάνει ποτέ πόλεμο για κάτι που δεν άπτεται αμέσως του ελλαδικού/ρωμαΐικού κράτους. Ξέρουν ότι τους φοβόμαστε και δεν θέλουμε να ξεπεράσουμε τον φόβο μας.
Γι’ αυτό, μας περιφρονούν οι Τούρκοι, ο Άιντα, ΕΕ, ΗΠΑ, Βρετανία κλπ. Γιατί επιπλέον υποκρινόμαστε ότι δεν ξέρουμε πως, ό,τι κατακτάται με πόλεμο, με πόλεμο γυρνάει στον δικαιούχο του. Πόλεμος σημαίνει και οικονομική, πολιτική, αμυντική αυτάρκεια. Ό,τι έπρεπε να είχαμε επιδιώξει μετά την εισβολή στην Κύπρο. Αντ’ αυτών, χρεωκοπήσαμε.
Ε) Από το 2004, η άτολμη και δειλή ελλαδίτικη πολιτική τάξη (που συναγωνίζεται σε δειλία τους χουντικούς προδότες που δυστυχώς δεν εκτελέσθηκαν) φοβάται να κηρύξει την ελλαδική ΑΟΖ, παρ’ ότι τους παρακάλαγε ο Τάσος Παπαδόπουλος.
Δεν το έχει πράξει μέχρι σήμερα, ώστε να ενωθούν κυπριακή και η ελλαδική ΟΑΖ, κάτι που αποτελεί τρομερό όπλο στα χέρια μας και τρέμει η Τουρκία (διαβάστε τα άρθρα του καθηγητή Θεόδωρου Καρυώτη για περισσότερα).
Το κύριο ερώτημα, λοιπόν. Υπάρχει, έστω και θεωρητικώς, η πιθανότητα, με την λύση που επεξεργάζονται ΟΗΕ, Τουρκία και Βρετανία, κι εμείς ανεχόμαστε όλο το παρασκήνιο, με διζωνική δικοινοτική ομοσπονδία ή με ότιδήποτε άλλο επινοήσουν για ταπεινώσουν τους mea culpa πολιτικούς μας, να δεχτεί, το νέο μόρφωμα που θα προκύψει, να ενωθούν η ελλαδική με την κυπριακή ΑΟΖ; Υπάρχει τέτοια πιθανότητα;
Ας ανακηρύξουμε, λοιπόν, σήμερα, ή έστω μέχρι τις 7 Ιουλίου, την ΑΟΖ, ας την ενώσουμε με την κυπριακή, ώστε να δείξουμε ότι είμαστε αποφασισμένοι να πολεμήσουμε, στο διπλωματικό επίπεδο. Αλλοιώς, μην κλαίμε για νέες χαμένες ευκαρίες. Ούτε να κλάψουμε για νέες ήττες. Τις προετοιμάζουμε εμείς οι ίδιοι, αυτός ο απαθής ελληνικός λαός, που νοιάζεται μόνο για το σπιτάκι του και τα κόμματα που τον διορίζουν και τον διαφθείρουν, εν γνώσει και αποδοχή του.
Μη ξεχνάμε τι υπέγραψε ο Καραμανλής το 1959 και ο εκβιασθείς Μακάριος, ως μη όφειλε: Η Τουρκία, χώρα καταγωγής του 18%, τριτεγγυήτρια δύναμη, όπως η Ελλάδα του 82%. Το 18% ίσο με το 82%, κατάργηση της πλειοψηφίας. Η ηττημένη Βρετανία δύο μεγάλα τμήματα Κυπριακού εδάφους και τριτεγγυήτρια.
Εσείς θα πέρνατε στα σοβαρά το ελλαδικό κράτος και τους πολιτικούς της;
Τέλος, η όποια συμφωνία θα νομιμοποιήσει την κατοχή, που θα διαγραφεί ως παράνομη ενέργεια. Χωρίς την δική μας νομιμοποίηση, το ψευδοκράτος, ψευδοκράτος θα μένει, εσαεί. ΄Αμυνα της Κύπρου, είναι η Κυπριακή Δημοκρατία. Με άξονα την Δημοκρατία, ας πουλήσουμε πολύ ακριβά την νομιμοποίηση, αφού από το 1959 μέχρι σήμερα δεν θέλουμε να καταλάβουμε τι σημαίνει να έχουμε δύο ισχυρά και αυτάρκη, ανεξάρτητα και δημοκρατικά ελληνικά κράτη.
Μακάρι να πάνε όλα καλά (και να αποδειχθούμε αβέλτεροι εμείς). Αλλά όπως γράφει και ο εξαίρετος τουρκοκύπριος αρθογράφος Σενέρ Λεβέντ (βλέπε στην Press Ρublica), δεν φτάνουν οι ευχές.
