Toυ ΓΙΩΡΓΟΥ ΚΙΟΥΣΗ
Μάντεψε: Γιατί πιστεύει ο Ποδάρας πως όλοι τον κοροϊδεύουν; Μπορούν δυο κλεμμένες κάλτσες να δώσουν τη λύση; Πού βρίσκει τα παντελόνια του; Η μπάμια γίνεται και γλυκό; Τι; Έχεις τις απαντήσεις για όλα; Ευτυχώς, οι μαντεψιές σου έχουν μάλλον πέσει όλες έξω – έτσι αυτή η ιστορία θα είναι ακόμη πιο συναρπαστική! Χιούμορ και ανατροπές σε ένα παραμύθι για την αληθινή έννοια του θάρρους, τη διαφορετικότητα, την αυτοεκτίμηση και τη φιλία σε έναν κόσμο φανταστικά φανταστικό! «Ο Ποδάρας και η Αθηνά, Φίλοι από πάντα μα πάντα, εκτός από τότε που δεν ήμασταν», εκδόσεις Πατάκη, της Ελένης Κωνσταντινίδου.
– Ένα παραμύθι για το θάρρος και τη διαφορετικότητα;
Θέλει θάρρος για να προσπαθήσεις να ενταχθείς σε μια ομάδα, να κάνεις φίλους και να δείξεις ποιος πραγματικά είσαι. Ειδικά όταν κάποιος ή κάποιοι σε έχουν κοροϊδέψει για τα παραπάνω κιλά, τα στραβά δόντια ή τα πεταχτά αυτιά σου. Για να βρεις όμως το θάρρος να βγεις μπροστά, πρέπει πρώτα να αποδεχτείς τον εαυτό σου και να έχεις αυτοπεποίθηση. Να έχεις καταλάβει πως δεν υπάρχει το τέλειο, ούτε είμαστε όλοι ίδιοι. Ο κάθε ένας από εμάς κουβαλάει κάτι στραβό, αλλά και κάτι υπέροχο. Επίσης, καμιά φορά αυτό που φαίνεται στραβό στα δικά μας μάτια, στα μάτια των άλλων μπορεί να είναι πανέμορφα μοναδικό.
– Γιατί όλοι κοροϊδεύουν τον Ποδάρα;
Όταν στη γωνία στρίβουν πρώτα οι πατούσες σου και μετά εσύ, δεν το λες και περίεργο να ακουστούν σχόλια από τους γύρω σου. Ο Ποδάρας έχει τεράστιες ποδάρες που δεν κρύβονται με τίποτα. Και είναι λογικό να κάνουν εντύπωση και αναμενόμενο να δίνουν αφορμή για αστεία. Το θέμα είναι πώς αντιμετωπίζουμε μία κατάσταση. Αν ο Ποδάρας είχε αποδεχτεί αυτό το χαρακτηριστικό του και αυτοσαρκαζόταν, αν ο ίδιος είχε κάνει πρώτος ένα αστείο για τις ποδάρες του, ίσως το θέμα να είχε ξεπεραστεί προ πολλού από τον περίγυρό του αλλά και από τον ίδιο.
– Πώς το αντιμετωπίζει η Αθηνά;
Η Αθηνά, αναπάντεχα, συναντιέται με ένα ξωτικό! Και μόνο η ύπαρξή του και, στη συνέχεια, η καλή του καρδιά την γοητεύουν. Δεν είναι επικριτική. Δεν την ενδιαφέρει η εξωτερική του εμφάνιση. Έχει σημαντικότερα πράγματα να ασχοληθεί. Άλλωστε και η ίδια είναι θύμα μπούλινγκ από παιδιά της ηλικίας της επειδή τρομάζει και κλαίει εύκολα. Βέβαια, όπως αποδεικνύεται, αυτό δεν έχει σχέση με το πόσο γενναία είναι στην πραγματικότητα, αφού με περισσό θάρρος και αισιοδοξία ζει μια περιπέτεια σε έναν άγνωστο κόσμο για αυτήν.
– Πόσο εύκολο είναι να μιλάμε για τέτοια θέματα σε εξάχρονα παιδιά;
Δεν είναι πάντα εύκολο, αλλά είναι πάντα μα πάντα απαραίτητο (εκτός βέβαια από τις φορές που δεν είναι, καθώς προέχουν άλλα). Η εμπειρία μου ως μητέρα, έχω μία κόρη 8 χρονών, μου έχει δείξει πως τα παιδιά σήμερα είναι ακόμη πιο σκληρά -ίσως και πιο «ενήλικα»- σε σχέση με τη δική μου εποχή. Παλιά κάποιοι με πείραζαν επειδή είχα στραβά δόντια. Σήμερα όμως, εκτός από κάτι ανάλογο, μπορεί να υπάρχει πίεση ή και κοροϊδία, επειδή ένα παιδί είναι αδύνατο αλλά δεν έχει αναλογίες μοντέλου! Αυτό το αναφέρω, έχοντας στο μυαλό μου πολύ συγκεκριμένα παραδείγματα με παραλίγο άσχημα αποτελέσματα, σε παιδιά αυτής της ηλικίας. Ευτυχώς, οι γονείς αντιλήφθηκαν γρήγορα την κατάσταση και επενέβησαν.
Πώς μιλάς όμως σε ένα παιδί για τέτοια θέματα; Όσο και αν αλλάζουν οι εποχές και τα ήθη, υπάρχει κάτι που δεν αλλάζει: Ένας άνθρωπος έξι, εννέα ετών, είναι ακόμη παιδί. Το προσεγγίζεις όχι με αναλύσεις και κηρύγματα, αλλά με ιστορίες φανταστικές ή μη που κρύβουν αλήθειες. Το αφήνεις να βρει μόνο του τις ομοιότητες και τις διαφορές του με τον ήρωά σου. Και αν δεν τις βρει σήμερα, μπορεί αύριο. Και αν απλά δεν συμβεί, ας έχει ταξιδέψει με μια ωραία ιστορία. Διαφορετικά γίνεσαι ένας από όλους αυτούς τους βαρετούς που κάνουν διαλέξεις πάντα και για τα πάντα… Αυτός είναι ένας λόγος που το θέμα του Ποδάρα είναι οι ποδάρες του και όχι κάτι άλλο, κάτι εξόφθαλμα ίδιο με ένα πραγματικό, σημερινό πρόβλημα.
– Πώς καταφέρνετε οι σοκολάτες και τα γλυκά του κουταλιού που πουλάτε να είναι υγιεινά για τα παιδιά;
Οι πρώτες ύλες είναι το σπουδαιότερο όπλο για ένα καλό αποτέλεσμα. Και όσο λιγότερα συστατικά και πρόσθετα, τόσο το καλύτερο! Όταν ήρθα σε επαφή με αυτόν τον χώρο τρόμαξα με το τι καταναλώνουμε εμείς και τα παιδιά μας! Δύο πράγματα συμβουλεύω τους ανθρώπους που αγαπώ: Πρώτον, να διαβάζουν πάντα τα συστατικά και να είναι επιλεκτικοί, όσο θελκτική και αν είναι η συσκευασία. Δεύτερον, όλα θέλουν μέτρο. Όσο ευεργετική και αν είναι μία ποιοτική σοκολάτα για τον οργανισμό μας, παραμένει σοκολάτα. Δεν είναι μπρόκολο.
– Συγγραφέας παιδικής λογοτεχνίας σημαίνει;
Το πρώτο βιβλίο που διάβασα ήταν «Τ’ Αυγουστιάτικο Φεγγάρι» της Βούλας Μάστορη. Ναι, εντάξει, είχα διαβάσει και άλλα πιο πριν, αλλά όταν τελείωσα αυτό, τα προηγούμενα ήταν σαν να μην υπήρξαν. Δεν γνώριζα πώς είναι να σου γεννά ένα βιβλίο συναισθήματα που σε κατακλύζουν. Δεν φανταζόμουν ότι διαβάζοντας κάτι μπορεί να δακρύσεις χωρίς να το επιδιώξεις. Εκείνο το καλοκαιριάτικο μεσημέρι που, ξαπλωμένη στο κρεβάτι μου, διάβαζα ξανά και ξανά την τελευταία σελίδα από «Τ’ Αυγουστιάτικο Φεγγάρι» δεν θα την ξεχάσω ποτέ. Αυτή η ιστορία με συνεπήρε, με ταξίδεψε, με έκανε να νιώσω καλύτερα με τον εαυτό μου. Και ευχόμουν να το είχα σκεφτεί, να το είχα γράψει εγώ. Αυτό.
– Σύνθημά μας το «Φίλοι από πάντα μα πάντα, εκτός από τότε που δεν ήμασταν;»
Εννοείται! Επειδή, αν αφεθούμε, πάντα μπορούμε να γνωρίσουμε νέους φίλους· και αν αποδειχθούν φίλοι καρδιάς μοιάζει σαν να ήταν από πάντα μα πάντα φίλοι μας· εκτός βέβαια από τότε που δεν ήταν και προετοιμαζόμασταν ο ένας για τον άλλον· αλλά αν έρθουν μένουν για μια ζωή!
