Ενώπιον του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων προσφεύγει το ομόφυλο ζευγάρι που παντρεύτηκε στην Τήλο με πολιτικό γάμο, ο οποίος όμως ακυρώθηκε στη συνέχεια με δικαστική απόφαση.
Το ζευγάρι έφθασε την υπόθεση στον Αρειο Πάγο ζητώντας να αναιρεθεί η απόφαση του Εισαγγελέα Ρόδου που έκρινε ότι ο γάμος τους δεν έχει νομική υπόσταση. Το ανώτατο δικαστήριο συντάχθηκε τελικά με την απόψη του εισαγγελέα και έτσι η νομική συνέχεια της υπόθεσης θα γραφτεί στο Ευρωπαικό Δικαστήριο, όπου θα προσφύγει το ζευγάρι στις αρχές του 2018.
Στο πολυσέλιδο σκεπτικό τους οι αρεοπαγίτες έκριναν ότι η
ενέργεια αυτή εκ μέρους του εισαγγελέα «δεν αποτελεί επέμβαση στην
ιδιωτική ζωή των εν λόγω προσώπων (σ.σ.: του ομόφυλου ζεύγους ) , αλλά
προβλεπόμενη από το νόμο διαδικαστική ενέργεια, που αποτελεί μέτρο
αναγκαίο για την προστασία της ηθικής , ενόψει του ενδιαφέροντος της
Πολιτείας για την ομαλή διαμόρφωση και λειτουργία των οικογενειακών
σχέσεων.
Ούτε εξάλλου, αποτελεί επέμβαση στην οικογενειακή ζωή των
εν λόγω προσώπων, για το λόγο ότι κυρίως στην περίπτωση του «γάμου»
δύο προσώπων του ιδίου φύλου το ζητούμενο είναι κατά πόσον υπάρχει
μεταξύ των προσώπων αυτών «οικογένεια», η νομική έννοια της
οποίας έχει ως σταθερά στοιχεία το γάμο και τη συγγένεια έτσι ώστε
να τίθεται ζήτημα προστασίας της».
Οι αρεοπαγίτες ερμηνεύοντας τις διατάξεις της Ευρωπαϊκής Σύμβασης των
Δικαιωμάτων του Ανθρώπου (ΕΣΔΑ) επισημαίνουν ότι δεν επιλύεται το
ζήτημα του ενδεχόμενου γάμου, μεταξύ ομόφυλων ζευγαριών, αλλά
αντίθετα εναπόκειται στην εσωτερική έννομη τάξη και στο εθνικό
δίκαιο να καθορίσει τις προϋποθέσεις για να είναι έγκυρος ένας
τέτοιος γάμος. Δηλαδή, ο Έλληνας νομοθέτης θα καθορίσει το θέμα αυτό του γάμου ομόφυλων ζευγαριών.
«Ακριβώς για το λόγο αυτό – συνεχίζουν οι ανώτατοι δικαστές – σε όσες Ευρωπαϊκές χώρες (Ολλανδία, Βέλγιο, Δανία,Σουηδία, Ισπανία κ.λπ. ) θεσπίστηκε κατά τα τελευταία έτη ο γάμος ομόφυλων προσώπων, τούτο υπήρξε αποτέλεσμα νομοθετικής πρωτοβουλίας
του εκάστοτε εθνικού νομοθέτη και όχι υποχρέωση συμμόρφωσης προς τις
ρυθμίσεις του άρθρου 12 της ΕΣΔΑ».
Η βούληση του Έλληνα νομοθέτη φτάνει – τουλάχιστον επί του παρόντος
– μέχρι την επέκταση του συμφώνου συμβίωσης και στα ομόφυλα ζευγάρια, γεγονός το οποίο, κατά τους δικαστές «ανεξάρτητα από τον αντίλογο
που θα μπορούσε να παραθέσει κανείς, αποτελεί την έκφραση της
βούλησης της εσωτερικής έννομης τάξης , η οποία θεωρείται ότι
αντανακλά τις ηθικές και κοινωνικές αξίες και παραδόσεις του
ελληνικού λαού , που δεν αποδέχεται τη θέσπιση γάμου για τα ομόφυλα
ζευγάρια ».
