Eνα φιλμ νουαρ – «καουμπόικο» σιριαλ τελείωσε και δεν θα αναφέρουμε spoilers γιατί πιστευουμε ότι αξιζει να το δείτε -το Longmire
Είναι βεβαίως αμερικάνικο, αλλά λείπουν αρκετά από εκείνα τα στοιχεία που κατ εξοχήν εκνευρίζουν στις αμερικανικές σειρές
H σειρά βασιζόταν στα βιβλία (μπεστ σέλερ ) Walt Longmire Mysteries series του Craig Johnson.
Ηρωας ένας λιγόλογος γοητευτικός χήρος σερίφης με μια νεαρή κόρη που κάνει διαρκώς περίεργες επιλογές. Τον πλαισιώνει ως βοηθός σερίφη μια δυναμική γυναίκα που είναι το κλασικό αγοροκόριτσο και έχει κι αυτή την προικα της από ένα σχετικά βαρυ παρελθόν ενώ παράλληλα δεν φροντίζει διόλου για ένα καλύτερο μέλλον, παρά ρίχνεται με πάθος στη δουλειά, όπως ακριβώς και ο πρωταγωνιστής.
Τον πλαισιώνουν επισης μερικοί Ινδιάνοι, ένας καλός φίλος που κάνει κι αυτός του κεφαλιού του και προσπαθεί χωρις πάντα να τα καταφέρνει, να κρατά ισορροπίες. Από κοντά και ένας Ινδιάνος σεριφης επειδή η περιοχή γειτνιάζει με περιοχη Ινδιάνων που εχουν τη σχετικη αυτονομία τους. Διάχυτη σε όλους τους κύκλους της σειράς η ινδιάνικη κουλτουρα και οι αντιθέσεις της -η μη σθεναρή αντισταση στο ισχυρότερο, που το βλέπεις να σε περικυκλώνει και να σε καταπινει, αλλά που αισθάνεσαι ότι δεν εχεις και πολλά να κάνεις για να συνεχίσεις να υπάρχεις ως διαφορετικός
Επίσης ένας σχετικά ανταγωνιστικός «υποσερίφης» που ξυπνά (και ξυπνουν και σε αυτον) ανθρώπινες αδυναμίες και φιλοδοξίες. Ανδρικές κόντρες και φθόνος με μέτρο.
Επιχειρηματικά συμφέροντα και παρανομίες, συμμορίες, μαφίες που πάνε να απλωθούν στην ήσυχη σαν τεραστιο ράντσο περιοχή, μιση και πάθη, δράματα και καθημερινές και όχι τόσο καθημερινές έγνοιες, σε έναν μικρόκοσμο του μεγαλόκοσμού μας. Επίσης διάφοροι κακοί-κακοί αλλά και κακοί-καλοί ή και καλοί που μας βγαίνουν τελικά κακοί.
Υπάρχει ο θάνατος ο ξαφνικός -ειναι γεμάτο σφαίρες το σίριαλ. Υπάρχει και ο λιγότερο ξαφνικός, όπως της συζύγου του ήρωα που πάλευε με τον καρκινο.
Και βεβαια διάχυτο στη σειρά «το λακωνίζειν εστί φιλοσοφείν», που το ενσαρκώνει ο σοβαρός αλλά εμμονικός σε σημαντικό βαθμό ήρωας. Που εχει το καλο να μην ειναι δήθεν. Ολο το σιριαλ φαινομενικά μοιάζει να ειναι προπαγάνδα του «μη φιλοσοφείν», βουτηγμένο στη δράση. Κι όμως, ειναι εν τέλει αν το καλοκοιτάξεις, ενα ιδιορρυθμο «φιλοσοφείν» (βουβά και αδιακόπως), με κάθε ήρωα να παλεύει να βρει τη δική του θέση στην παράλογη ζωή. Βέβαια μπορεί κάποιος και να μην το καλοκοιτάξει… Και να το δει σαν ένα ασταμάτητο πιστολίδι με έναν μάγκα σερίφη.
Ομως ο πρωταγωνιστής (τον ενσαρκώνει ο Αυστραλός Ρόμπερτ Τέιλορ, με αρκετά δύσκολη και περιπετειώδη ζωη κι ο ίδιος) δεν ειναι ψευτόμαγκας. Ούτε φοβάται να φοβηθεί, απλώς δεν το δέιχνει. Αυτη η στάση ζωής, με μια εκνευριστικη εντιμοτητα, εκπέμπει μια λάμψη μέσα στην απελπισία του ίδιου αλλά ισως και του θεατη. Εκπέμπει παραδόξως και μετ’ εμποδίων ένα σήμα ελπίδας….
Υπάρχει ένα διακριτικό ερωτικό στοιχείο, ώστε το σιριαλ να διαθέτει μια πινελιά από σεξ χωρίς να επικεντρώνεται διόλου σε αυτό. Ερπει διαρκώς μια βαριά ατμόσφαιρα που δεν ελαφρύνει σχεδόν ποτέ επί της ουσίας, αλλά διακόπτεται ανακουφιστικά απο τη δράση, όπως γίνεται και στη μικρή ζωή μας εν τέλει -τραγικά σημάδια που τα κουκουλώνουμε ξεσπώντας σε κάποια δράση, άλλοθι για την ύπαρξή μας, τρόπος να «βάλουμε στο συρτάρι» εκείνο που μας αληθινά μας πληγώνει ή μας απειλεί.
Πολύ καλή ηθοποιία από τους περισσότερους έως σχεδόν όλους. Καλή σκηνοθεσία με προσοχή στις λεπτομέρειες. Δεν ειναι το «Βreaking bad» αλλά σε κάνει να το παρακολουθείς μονορούφι σαν εκείνο.
