Του ΓΙΩΡΓΟΥ ΤΖΕΔΑΚΙ
- Ας παρακολουθήσουμε το γαϊτανάκι δηλώσεων της υπουργού Πολιτισμού Λίνας Μενδώνη για τον Δημήτρη Λιγνάδη.
- Χθες: «Είναι ένας επικίνδυνος άνθρωπος».
- Προ ημερών: «Δεν τον γνώριζα» (πριν τον επιλέξει για διευθυντή του Εθνικού Θεάτρου).
- Ιούνιος 2020: «Υπάρχει κανείς που να αμφισβητεί το ήθος του;».
- Όσο για την καθυστερημένη αντίδρασή της, υποστήριξε ότι «ο Λιγνάδης την εξαπάτησε».
- Και ως εξαπατημένη έβλεπε τις καταγγελίες σε βάρος του ως «ανθρωποφαγία».
- Μάλιστα…
- Έχουμε, δηλαδή, μία υπουργό που δεν γνώριζε το ποιον του ανθρώπου που η ίδια επέλεξε για ένα δημόσιο αξίωμα, αλλά αυτό δεν την εμπόδιζε να υπερασπίζεται το ήθος του.
- Έχουμε, επίσης, μία υπουργό που δηλώνει εξαπατημένη, αλλά δεν δηλώνει παραίτηση.
- Αν όχι από ενοχή, έστω από ευθιξία…
- Στο κάτω κάτω αυτή διόρισε έναν τέτοιον άνθρωπο.
- Αν κι εδώ, προκύπτει ένα κορυφαίο ερώτημα.
- Ήταν η Μενδώνη που τον επέλεξε;
- Απ’ ότι φαίνεται, όχι.
- Ο Λιγνάδης ήταν προσωπική επιλογή του πρωθυπουργού.
- Κι αυτό το γνωρίζουν και στον καλλιτεχνικό και στο δημοσιογραφικό χώρο.
- Κι εδώ, προκύπτει ακόμα ένα καίριο ερώτημα.
- Γνώριζε ο Μητσοτάκης το ποιον του εκλεκτού του;
- Επ’ αυτού δεν έχουμε απάντηση.
- Γνωρίζουμε, όμως, τις παρεμβάσεις από το Μέγαρο Μαξίμου στην ΕΡΤ για να «μην παίζουν φωτογραφίες του Λιγνάδη με άλλους».
- Όπως για παράδειγμα με το πρωθυπουργικό ζεύγος στην Επίδαυρο, όπου είχε πάει με στρατιωτικό ελικόπτερο από την Πάρο για να μην χάσει την παράστασή του.
- Προσωπικά, θεωρούμε υποκριτική τόσο τη στάση του πρωθυπουργού, όσο και τη στάση της υπουργού Πολιτισμού.
- Τηρούσαν σιγή ιχθύος, περιμένοντας να κάτσει ο κουρνιαχτός κι όταν κατάλαβαν ότι το ποτάμι των αποκαλύψεων δεν γυρίζει πίσω, άφησαν τον Λιγνάδη ξεκρέμαστο.
- Διότι, ως γνωστόν, δρυός πεσούσης, πας ανήρ (και πάσα γυνή) ξυλεύεται…
- Όπως και να έχει, όμως, δεν γίνεται για το διορισμό ενός «επικίνδυνου ανθρώπου» να μην αναλαμβάνει κανείς την ευθύνη.
- Κι εφόσον η υπουργός Πολιτισμού δεν παραιτείται, οφείλει ο πρωθυπουργός να την αποπέμψει.
- Για να κρατήσει, τουλάχιστον, τα προσχήματα.
- Και όχι, βέβαια, να μας πείσει ότι είναι άμοιρος ευθυνών…
