Ο ένας μετά τον άλλο, οι θεσμικοί φορείς τη Δικαιοσύνης όπως η Ενωση Δικαστών και Εισαγγελέων αλλά και ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, όπως η Εθνιή Επιτροπή Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, η Διεθνής Αμνηστία, η Ελληνική Ενωση για τα Ανθρώπινα δικαιώματα έχουν πάρει θέση, ζητώντας να μην τεθεί σε κίνδυνο η ζωή του κρατούμενου απεργού πείνας, Δ. Κουφοντίνα.
Από το προσκλητήριο αυτό, που άπτεται των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, απουσιάζει εκκωφαντικά ο ΔΣΑ και η Ολομέλεια των Προέδρων των Δικηγορικών Συλλόγων Ελλάδας.
Αραγε συμφωνούν οι ηγεσίες τους με την εκδικητική τακτική της κυβέρνησης; Συμφωνούν με την καταδίκη ενός κρατούμενου σε θάνατο; Συμφωνούν με την τεράστια οπισθοδρόμηση που θα αποτελεί για τη λειτουργία του κράτους δικαίου στη Ελλάδα, η απώλεια ζωής κρατούμενου απεργού πείνας;
Θα υπερασπισθούν τελικά τη δημοκρατία και το κράτος δικαίου; Η θα μείνουν απόντες, μόνοι, από τη μάχη του νομικού κόσμου για ένα προοδευτικό, φιλελεύθερο σωφρονιστικό σύστημα, χωρίς λογικές εκδίκησης και τιμωρητικής ρεβάνς;
