Του ΓΙΩΡΓΟΥ ΤΖΕΔΑΚΙ
- Επιτέλους. Ξεκουμπίστηκε το 2020.
- Ας μην πανηγυρίζουμε, όμως. Δεν ξέρουμε τις προθέσεις του 2021.
- Ξέρουμε, όμως, τις προθέσεις της κυβέρνησης, οπότε ας φυλαχτούμε…
- Κι όσοι λένε «τι χειρότερο μπορεί να πάθουμε;», μάλλον είναι ξεχασιάρηδες.
- Έτσι λέγαμε και μετά το πρώτο μνημόνιο και μας ήρθαν κατακέφαλα άλλα δύο!
- Όπως και να έχει, το καταραμένο 2020 πέρασε στην ιστορία.
- Πήρε, όμως, μαζί του εκατοντάδες χιλιάδες ανθρώπους χτυπημένους από την πανδημία, οι οποίοι ούτε που φανταζόντουσαν τι θα τους έβρισκε, όταν, πέρσι τέτοια μέρα, εύχονταν «καλή χρονιά».
- Πήρε κι άλλα μαζί του το χειρότερο μεταπολεμικό δίσεκτο έτος.
- Δουλειές, ελπίδες, όνειρα…
- Και πολύ φοβόμαστε πως και το 2021 θα μας παίρνει κι αυτό, αντί να μας δίνει.
- Έτσι συμβαίνει με κάποιες χρονιές. Είναι αχόρταγες.
- Όπως ακριβώς και με κάποιες κυβερνήσεις…
- Σαν και αυτή που μας έλαχε.
- Δεν πρόκειται να ησυχάσει αν δεν μας τα πάρει όλα.
- Γι’ αυτό και η πρωθυπουργική καλή χρονιά, περισσότερο σαν απειλή έμοιαζε.
- Αλήθεια, πώς μπορεί ο Μητσοτάκης να μας εύχεται όταν η κυβέρνησή του νομοθέτησε να χάσουν τα σπίτια τους φτωχοί δανειολήπτες και να δουλεύουμε απλήρωτοι ή να μας πληρώνουν με ψίχουλα;
- Πώς μπορεί να εννοεί την καλή χρονιά όταν παίρνει από τον εργαζόμενο λαό για να τα δίνει στους ολιγάρχες;
- Εκτός κι αν απευθύνεται στους λίγους και όχι στους πολλούς.
- Όπως και η πολιτική του.
- Γι’ αυτό κι εμείς δεν θα σας ευχηθούμε καλή, αλλά αγωνιστική χρονιά.
- Άλλωστε, γιορτάζουμε τα 200 χρόνια από την επανάσταση για την ανεξαρτησία μας.
- Και πού ξέρετε, μπορεί να μας αφυπνίσει από την αποχαύνωσή μας.
- Δύσκολο, βέβαια, αλλά όχι και αδύνατο…
